In giola ‘Na man francàda in quii poch cavìi da ra peràda, r’altra slungàda a ciamàa ra mamm, cantàa, rìd e guardass in gir; da sü in giola ta paréva da dominàa ur mund, ur mund di altri. Pöö, ra bürlanda séca, lunga, düra, cara; da quii che ta làssa insurmentid e ta ségna ra crapa. Ra ferìda vèrta, i oss rott, ma süi to gamb, cunt ra to crapa matta, ta rimìrat ur mund, ur to mund e ta vörat curr cumè un lecchée ... Aügüri, Mattia, par i to discdott ann! Ra to mamm e ur to pà |
A cavalcioni Una mano aggrappata ai pochi capelli della pelata, l’altra tesa a cercare la mamma, cantare, ridere e guardarsi attorno, da lassù a cavalcioni ti sembrava di dominare il mondo, il mondo degli altri. Poi la caduta improvvisa, lunga, dura, costosa; di quelle che ti lasciano tramortito e ti segnano la testa. La ferita aperta, le ossa rotte, ma sulle tue gambe, con la tua testa matta, osservi il mondo, il tuo mondo e ostinantamente ti metti a correre veloce ... Auguri, Mattia, per i tuoi diciotto anni! La tua mamma e il tuo papà |
|
|