In giola                       


‘Na man francàda
in quii poch cavìi da ra peràda,
r’altra slungàda a ciamàa ra mamm,

cantàa, rìd e guardass in gir;
da sü in giola           
ta paréva da dominàa ur mund,           
ur mund di altri.

Pöö, ra bürlanda           
séca,
lunga,
düra,           
cara;
da quii che ta làssa insurmentid           
e ta ségna ra crapa.           

Ra ferìda vèrta,
i oss rott,
ma süi to gamb,
cunt ra to crapa matta,

ta rimìrat ur mund,           
ur to mund
e ta vörat curr cumè un lecchée ...

Aügüri, Mattia, par i to discdott ann!

Ra to mamm e ur to pà           
A cavalcioni


Una mano aggrappata
ai pochi capelli della pelata,
l’altra tesa a cercare la mamma,

cantare, ridere e guardarsi attorno,
da lassù a cavalcioni
ti sembrava di dominare il mondo,
il mondo degli altri.

Poi la caduta
improvvisa,
lunga,
dura,
costosa;
di quelle che ti lasciano tramortito
e ti segnano la testa.

La ferita aperta,
le ossa rotte,
ma sulle tue gambe,
con la tua testa matta,

osservi il mondo,
il tuo mondo
e ostinantamente ti metti a correre veloce ...

Auguri, Mattia, per i tuoi diciotto anni!

La tua mamma e il tuo papà