Fassìna


Quand ur magòn gris da ra malinconìa
ar par suterràt, senza rasòn,
in mezz ar serén d’un dì da ciar,

strengiüda sott’ sella,
dar bosch a ra cantina,
ra sarà sempru ‘na bona medesìna,
terapia moderna,
d’un dutur ch’ar cifòla denta.

Ciamìl pöö Signur,
ciamìl pöö Maria o Melchiòr,
da legna in dar bosch,
gh’a n’è ammò par altri fassìn.

Fascina


Quando il patema grigio della malinconia
Sembra sovrastarti senza una ragione,
in mezzo al sereno di un giorno luminoso,

stretta sotto braccio
dal bosco fino in cantina,
sarà sempre una valida medicina,
terapia moderna,
di un medico che fischia dentro.

Chiamatelo Signore,
chiamatelo Maria o Melchiorre,
di legna nel bosco
ce n’è ancora per altre fascine.



 A ra nona Annamaria Büran, agost domìla